عوامل مؤثر بر آموزش پزشکی در محیط بالینی: تجارب اعضای هیأت علمی بالینی

مقدمه: آموزش بالینی بخش مهمی از آموزش در دوره پزشکی می باشد که بدون آن تربیت پزشکانی شایسته و کارآمد غیر ممکن می باشد. با توجه به پیچیدگی های موجود در آموزش بالینی، تأثیرپذیری آن از عوامل مختلف محیطی، تغییرات اخیر در محیط بالینی و نقش های چندگانه اعضای هیأت علمی بالینی، لزوم بررسی این پدیده به صورت جامع احساس شد. این تحقیق به تبیین عوامل زمینه ای مؤثر بر آموزش بالینی با تکیه بر تجارب اعضای هیأت علمی بالینی می پردازد. روش ها: این مطالعه کیفی به روش تحلیل محتوای مرسوم انجام شد. داده ها با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف و مصاحبه فردی نیمه ساختارمند با اعضای هیأت علمی بالینی، مصاحبه های غیررسمی با فراگیران و مشاهده در عرصه جمع آوری شد. نتایج: براساس یافته های حاصل از مراحل کدگذاری، ساختار آموزشی، وظایف حرفه ای و عوامل انگیزشی عوامل زمینه ای هستند که بر آموزش بالینی اثر می گذارند. از دید مشارکت کنندگان محدود بودن زمان در اختیار برای آموزش، وظایف و مسؤولیت های متنوع، گسترده و با حجم بالای اعضای هیأت علمی، عدم تأمین مالی، نبود شأن و منزلت مناسب برای آموزش، پررنگ بودن نقش پژوهش در مقایسه با آموزش و چالش های نقش معلمی از مهم ترین عوامل زمینه ای هستند که آموزش بالینی را متأثر می سازند. نتیجه گیری: تغییر ساختار آموزشی به سمت ایجاد فرهنگی که به آموزش بالینی به عنوان یک خدمت بها داده شود می تواند بسیاری از مشکلات آموزش بالینی و اعضای هیأت علمی را مرتفع نماید. نتایج این پژوهش می تواند مسؤولان دانشگاه های علوم پزشکی و اعضای هیأت علمی را در یافتن راه کارهایی برای ارتقای فرایند آموزش بالینی یاری رساند.